ก็แค่คำพรรณนาจากผู้หญิงที่มีรัก…..

เนื้อเรื่อง

ก็แค่คำพรรณนาจากผู้หญิงที่มีรัก…..

ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเข้าใจในรักแต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอยู่กับความรักด้วยความเข้าใจ

ครั้งหนึ่งเราเคยอ่านเจอนิยามนี้จากหนังสือที่วางอยู่บนชันในร้านขายหนังสือชื่อดัง ในตอนนั้นเราซื่งไม่เคยสัมผัสกับความรักไม่ได้เข้าใจกับความหมายเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ ณ วันนี้ วันที่เราคนนี้ได้สัมผัสกับความรัก....ก็ได้รู้ว่าความรักนั้นเป็นสิ่งที่สวยงามและความรักก็ทำให้เรามีความสุข สุขจนเรามองทุกอย่างรอบตัวเป็นสีชมพู แต่...ในบางครั้งความรักก็ทำให้เราทุกข์จนมองไม่เห็นทุกอย่างรอบตัว....

ณ วันนี้ เราคนนี้ได้สัมผัสกับความรักมาเป็นเวลานาน...เรากับผู้ชายคนหนึ่งได้สร้างความรักมาก็นานหลายปี......แต่ทำไมกันนะ มา ณ วันนี้ในบางครั้งเราก็ยังไม่เข้าใจในความรักที่เรากับเค้ามีให้กัน

หลายคนที่อ่านมาถึง ณ ตรงนี้ก็อาจจะกำลังจะล้มเลิกการที่จะอ่านมันต่อไป เราก็ไม่ได้ว่าอะไรกันนะ เพราะในสิ่งที่เราจะพรรณณาออกมาเป็นตัวหนังสือต่อไปนี้มันก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ ขอบผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรักก็เท่านั้นเอง….

เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า ‘เรารักผู้ชายคนนี้’ และเราก็พูดได้เต็มปากเต็มคำอีกว่า ‘เราได้รักความรักกลับมาจากผู้ชายคนนั้นอย่างแน่นอน’ หลายคนก็คงกำลังจะคิดว่า ‘ก็ในเมื่อเธอก็รู้แล้วนี่ แล้วเธอจะมานั่งพรรณณาออกมาเพื่ออะไร’ ใช่ เรารู้ว่าเราก็ได้รับความรักความห่วงใยกลับมา แต่มันต่างกัน ต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

เค้า(ผู้ชายคนที่เรารัก) มักจะพูดอยู่เสมอว่า ‘รักเธอ’ และการกระทำหลายอย่างมันก็แสดงออกมาแบบนั้น แต่เราก็คงเป็นผู้หญิงที่โลภมากเกินไป ต้องการมากเกินไปกับความรักล่ะมั้ง

เราเฝ้าถามตัวเองเสมอว่าทำไมต้องเป็นเราเสมอนะที่เป็นฝ่ายโทรไปหาก่อน ทำไมต้องเป็นเรากันนะที่เป็นฝ่ายห่วงเค้าเสมอ หลายครั้งน่ะที่เราต้องเจ็บกับคำบ้าๆ ที่ว่า... ‘แค่นี้นะเราอยู่กับเพื่อน’   

ทำไมกันนะ ก็แค่สล่ะเวลาคุยกับเราหน็อยไม่ได้เลยหรอ จะเป็นฝ่ายโทรหาเราก่อนไม่ได้หรอ.... ทุกคนที่อ่านก็คนกำลังคิดด่าฉันอยู่ในใจว่า ‘แล้วเธอจะให้เค้าหายใจเข้าก็ เฮ้อเธอ หายใจออกก็เฮ้อเธอหรือไงกันยะ’

‘ใช่!!!’ เราตอบได้เต็มปากเต็มคำ แต่เราก็รู้ว่ามันคงยากเราทุกคนก็ต้องอยากจะมีเวลาส่วนตัว แต่ในเมื่อเราจะเป็นคนรักกันแล้วครึ่งหนึ่งมันก็ควรจะเป็นของเราสองคนไม่ใช่หรอ…. เรารู้ว่ามันก็เป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ ที่จะเกิดขึ้นได้ แต่รู้มั้ยว่าบางครั้ง เรื่องเล็กๆ แต่เกิดขึ้นบ่อยๆ มันก็ทำให้เราเจ็บไปได้นานๆ เหมือนกัน...

เรากับเค้าเคยตกลงกับเอาไว้ด้วยนะว่า เวลาเรามีเรื่องอะไรเราก็จะบอกกันทุกอย่าง เวลาจะทำอะไรก็จะโทรมาข้อความคิดเห็นกันก่อน แต่ทุกครั้งความคิดเห็นของเรามันก็มักจะสูญเปล่า

เค้าเป็นคนกินเหล้าสูบบุหรีแหละ ทุกคนที่อ่านก็คงจะบอกว่า ‘ก็แล้วไง มันก็เป็นธรรมชาติของผู้ชาย’

ใช่ แต่มันก็เป็นธรรมชาติของคนที่รักไม่ใช่หรอที่จะเป็นห่วง เราเคยขอให้เค้าเลิกบุหรีให้เราด้วยนะ เรื่องเหล้านะเราไม่อยากว่าเพราะเรารู้ว่ามันเป็นส่วนหนึ่งในการเข้าสังคมและเค้าก็ไม่ได้กินมันทุกวัน แต่กลับบุหรีเราขอไม่ได้หรอ เค้าก็มักจะตอบรับคำสัญญาออกมาพล็อยๆว่า ‘ได้ครับ’ แต่มันก็ไม่เคยจะสำเร็จเลยสักครั้ง ตอนแรกเรายื่นคำขาดว่า

‘ถ้าจม ม. ปลายแล้วเธอต้องเลิกบุหรีนะ’

แต่เมื่อถึงเวลาที่จม ม.ปลาย เค้าก็ยังเลิกไม่ได้แล้วเราก็ต้องยอมให้เป็นว่า

‘งั้นเอาไว้วันเกิดเราก็ได้’

แล้ววันเกิดเราก็มาถึง แล้วมันก็เป็นเราอีกที่ต้องจำใจยอมให้ว่า

‘งั้นต่อไปนี้เวลาอยู่ต่อหน้าเราแล้วอย่าสูบนะ’

แต่ทุกครั้งเค้าก็มักจะแอบหนีไปสูบ ทำไมหรอ บุหรีมันสำคัญถึงขั้นผิดสัญญากับเราได้เลยหรอ....

ทุกคนที่อ่านก็คงจะบอกว่า ‘เรื่องไรสาระ ปัญญาอ่อน เธอไม่ใช่แม่เค้าสักหน็อยทำไมต้องฟังเธอด้วยล่ะ’

ใช่ เราก็รู้ว่ามันเป็นเรื่องไรสาระ ปัญญาอ่อนที่เราสองคนจะต้องมาทะเลาะกัน แล้วเราก็รู้ว่าเราไม่ใช่แม่ของเค้า แต่ทำไมล่ะ เราก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเค้านะ ใช่ ความรักของเราอาจจะเทียบไม่ติดกับความรักของผู้หญิงคนที่เป็นแม่มอบให้ แต่เราก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่รักเค้านะ ความรักของเราที่ให้กับความรักที่แม่มีให้มันเปรียบกันไม่ได้หรอก...

ทุกครั้งที่เค้าจะออกไปเที่ยวไหนก็มักจะโทรมาบอกเราก่อนว่า วันนี้เราจะไปนั้นนะ วันนี้เราจะไปนี่นะ และบางครั้งเราก็จะตอบไปว่า ‘ไม่ได้’

แต่มันก็ไร้เหตุผล เค้าไม่เคยฟังและมักจะร้องขอเหตุผลว่า ‘เพราะอะไร’

เราก็ตอบไปได้แค่ ‘เพราะเราเป็นห่วง’

เค้าก็มักจะตอบกลับมาว่า ‘ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า’

ให้ตายสิ ก็ถ้าเราไม่เป็นห่วงได้เราจะมานั่งห้ามให้เถียงกันเล่นทำไม แล้วถ้าเรายังยืนกรานคำเดิมล่ะก่อ เค้าก็จะงอนเรา 5555 ตลกดีนะ และมันก็จะเป็นเราอีกนั้นแหละที่ต้องยอม

แต่พอเป็นเราล่ะ เค้าก็มักจะบอกว่า ‘ไม่ได้’

พอเราร้องขอเหตุผลเราก็มักจะได้รับฟังเหตุผลว่า ‘เพราะเธอเป็นผู้หญิง’

5555 ตลกอีกนั้นแหละพอเจอเหตุผลแบบนี้เขาไป และก็เป็นอกีนั้นแหละที่ต้องยอม ทำไมกันน้า....เราเฝ้าถามตัวเอง ‘ใช่เพราะเรารักไง’

แต่เมื่อเราให้คำตอบกับตัวเองแบบนั้นมันก็ยิ่งทำให้เราคิดว่า แล้วที่เค้าไม่ทำล่ะ เพราะเค้าไม่รักเราหรอ ก็คงจะไม่ใช่เพราะถ้าเค้าไม่รักเราก็คงจะไม่ห่วงเรา งั้นมันก็คงแปลว่าความรักของเราไม่เท่ากัน....

เรารู้นะว่าผู้ชายเป็นสิ่งที่หยาบกระด้าง ไม่ละเอียดอ่อนเพราะงั้นมันก็คงจะยากที่จะให้เค้ามาเข้าใจเราเพราะในบางครั้งเรายังไม่เข้าใจตัวเองเลย เรารู้ว่าผู้ชายเป็นประเภทที่ว่าถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ เราก็เลยเลือกที่จะบอก บอกทุกอย่างที่เราอย่างจะสือให้เค้าเข้าใจเรา แต่นั้นมันก็ทำให้เรากลายเป็นผู้หญิง จู่จี่ ขี่บน เอาแต่ใจ ใร้เหตุผล งั้นเราควรจะทำอย่างไรดีนะ  

รู้มั้ยว่าเค้าเคยนอกใจเราด้วยนะ แต่เราก็ทำได้แค่ไปแย้งกลับมา แย้งกลับมาเป็นของเรา แต่เค้าจะรู้มั้ยนะว่ามันทำให้เราเจ็บเพียงไหน มันเจ็บจนบางครั้งเราอยากจะเข้าไปอยู่ในร้านเสียงดังๆ กับแก้วเหล้าใบใหญ่ที่เค้าห้ามนักห้ามน่าไม่ให้ไปเพียงแค่เพื่อประชด เรารู้นะว่าเหล้าน่ะกินมันไปมันก็ไม่ช่วยให้คำตอบมันแค่ทำให้เราลืมคำถาม และเมือเวลาผ่านไปเราก็ต้องมานั่งทุกกับคำถามนั้นต่อไป และเราก็รู้ว่าเค้าไม่ใช่ทุกอย่างของเรา...เราดีใจจังที่เรายังคิดได้แบบนี้แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะคิดแบบนี้ได้อีกซักกี่ครั้ง เราเคยคิดด้วยนะว่าจะนอกใจเค้าเพียงเพื่อให้เค้ารู้ว่ามันเจ็บเพียงไหน แต่เราทำไม่ลงล่ะเพราะเราไม่อยากใช่คนอื่นเป็นเครื่องมือ ไม่ใช่เพราะเราเป็นคนดีนะ แต่เป็นเพราะเราเป็นคนขี่ขลาด...

เราเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความรัก มีความเป็นห่วง มีความหวงให้กับคนรัก แต่ทุกครั้งเรามักจะกลายเป็นคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง......

มีคนคนหนึ่งเคยโพสข้อความเอาไว้ว่า ผู้ชายก็เหมือนหนังสติกที่เวลาหนึ่งก็จะยืดออกไปให้ไกลที่สุดแล้วเวลาหนึ่งก็จะกลับมาอยู่ชิดที่สุด

งั้นเราที่เป็นผู้หญิงที่รักล่ะจะเป็นอะไรได้นอกจากไม้ที่ยึดหนังยางไว้และทำได้แค่รอให้หนังยางกลับมา.....

เฮ้อ....นี่มันก็เป็นเพียงแค่ข้อความพรรณณาที่เกิดจากผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจในรักนักถึงแม้ว่าจะอยู่กับมันมานาน หรือจริงๆแล้วเรายังไม่เขาใจกับตัวเองกันแน่นะ เราก็ยังหาคำตอบจากมันไม่ได้เหมือนกัน

และขอบคุณหลายๆ คนที่อ่านขอความไร้สาระของเราคนนี้มาจนถึงตรงนี้ หลายคนที่อ่านก็คงกำลังสายหัวว่าไร้สาระนะ หลายคนอ่านก็คงจะบอกว่าเรื่องเล็ก เราก็รู้ว่าอีกหลายคนก็คงจะเจอเรื่องที่ร้ายกว่านี้และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไรอีกบางหรือเปล่า เราก็ได้แต่คิดว่าไม่ว่าพายุมันจะซัดมาซักเท่าไร ท้องฟ้ายามหลังนั้นก็ย่อมสวยเหมือนเดิม....

ทำไมชีวิตของเรามันถึงไม่เหมือนพระเอกนางเอกที่เรื่องมันมักจะจบแบบมีความสุขนะ แต่ไม่เป็นไรเราจะทำให้มันมีความสุขให้ได้ นั้นมันก็เป็นแค่คำปลอบใจตัวเองแหละนะ

เมื่อมีคำว่ารักมันก็คงต้องมีคำๆ อื่นอีกหลายคำแหละหลากหลายความหมายตามมา......

                                                                                        น้ำฝน....   

17-04-2007